Di saat sy membina benteng kekuatan untuk menghadapi hari –hari terakhir menjelang syawal, Allah
menguji sy…akhirnya apa yg cuba dipertahankan roboh jua..sy akur dgn kata2 ini..
Sometimes
you just need to cry and be sad. You need to break down and be torn apart. You
need to learn to pick yourself up and put yourself back together. Sometimes,
the only way to be happy is to give into sadness first. Cause without sadness,
there is no happiness; you would never learn to smile.
Sehingga semalam sy tidak terlalu memikirkan soal jodoh..tp
after that evening, I think I should pray a lot for my soul mate..i have no Idea
of the suddenly ‘come back’..after 2 months I guess.. sy ingt sy sudah
terlepas..selepas 2 bulan boleh muncul semula xmustahil the same situation
happen in 2 or 3 years..2 months is still new what…and the best solution for me
is getting married!
Saya xtenteram bila tahu ada hidup org lain yg xtenteram
disebabkn saya..dan harapan itu pun sukar untuk sy penuhi…I try so hard untk
membuang kenangan 29 Ramadhan tahun lepas, dan sehingga petang semlm sy rasa sy
mampu untuk menghadapinya tanpa kesedihan sehingga menitiskan air mata..
Tapi Allah menguji sy lagi..and I’m the looser..sy kalah
dengan perasaan sndri..Pretending be strong for some period of time, finally I
admit that I’m not that strong… sy xmampu lg nk sorok apa yg saya rasa..dan sy
xmampu lg untuk bersetuju dgn setiap apa yg dia kata..
Walauapa pun niat dia untuk kejadian petang semalam sy rasa
dia xpatut buat mcm tu..dia sepatutnya peka dengan hati perempuan..he should
learn more..sy harap perkara ini xxkan berulang lagi..and I really hope sy
jumpa jodoh sy dgn segera supaya sy tidak menyusahkn hati mana2 pihak…aminnnnnnnnn
*Curious adakah dia baca blog ni??
